k กับ g ที่วงการภาษาญี่ปุ่นเรียกมันว่าเสียงใส กับ เสียงขุ่น อาจจะเป็นเพราะแปลจากภาษาญี่ปุ่นที่ว่า 静音 กับ 濁音 (อันที่จริงผมไม่เห็นด้วยกับคำแปลแบบนี้อยู่แล้ว เพราะมันไม่สามารถช่วยให้นักเรียนสามารถนำไปคิดต่อยอดเชื่อมโยงกับอะไรต่อได้เลย)
ผมแปล 2 คำนี้ว่า เสียงเปิดเส้นเสียง กับเสียงปิดเส้นเสียง (สามารถเอาไปเชื่อมโยงต่อยอดได้ว่าเส้นเสียงเป็นอวัยวะหนึ่งอยู่ในคอ ภาษาญี่ปุ่นเรียกเส้นเสียงว่า 声帯 せいたい)
แล้วในที่สุดผมก็ได้พบว่าในวงการภาษาอื่นไม่ได้เรียกความแตกต่างของ k กับ g ว่าเป็นเสียง ใส กับ เสียงขุ่น แต่เขาเรียกมันว่าเสียงสั่นในเส้นเสียงครับ
ผมรู้สึกเหมือนได้ค้นพบชิ้นส่วนที่ขาดหายไป
ผมรู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่ยอมทุ่มเทเวลาศึกษาเรื่องสัทศาสตร์ ผมหวังว่าในอนาคตวงการภาษาญี่ปุ่นจะเลิกแปล 静音-濁音ว่าเสียงใส เสียงขุ่น แล้วเปลี่ยนมาแปลมันว่า เสียงเปิดเส้นเสียง เสียงปิดเส้นเสียงแทนเสียที
