เทคนิคการล่ามไม่ให้เครียด
วันนี้มีนักเรียนถามเข้ามาครับว่า ขอฮาวทูหน่อยว่าทำยังให้ล่ามแล้วไม่เครียด
ผมคิดว่านี่เป็นคำถามที่ดีมากครับ...เพราะคำถามนี้ทำให้ผมได้นึกย้อนทบทวนบทเรียนนี้อีกครั้ง
ที่จริงผมเลียนแบบเทคนิคนี้มาจากผู้ประกาศข่าวประสบการณ์สูงคนหนึ่งของที่ญี่ปุ่นนะครับ
ทางรายการวางแผนแกล้งผู้ประกาศข่าวน้องใหม่กับผู้ประกาศข่าวประสบการณ์สูง โดยให้ไปสัมภาษณ์ชินโกซัง หนึ่งในสมาชิกวงสแมป เกี่ยวกับละครเรื่องใหม่ที่ชื่อว่า 薔薇のない花屋
แผนการคือทางรายการจะเตรียมสคริปต์ผิดไปให้ เช่นเขียนชื่อละครผิดเป็น 薔薇のない部屋 แล้วนัดแนะให้ชินโกซังโกรธอย่างจริงจัง
ผู้ประกาศข่าวน้องใหม่ถ่ายทำได้ประมาณ 10 นาที ก็ขอพักเพราะโดนชินโกซังด่าจนร้องไห้
แต่ผู้ประกาศข่าวประสบการณ์สูงสามารถแก้สถานการณ์จนชินโกซังหัวเราะออกมาได้
สิ่งที่ผู้ประกาศข่าวทั้งสองทำก็คือเช่น ตอนที่ตัวเองอ่านสคริปต์(ที่ทีมงานตั้งใจเขียน)ผิด โดยอ่านว่า เป็นยังไงบ้างคะละครบาระโนะนะอิเฮยะ ชินโกซังก็ตอบว่า ฮานะยะนะ แบบเสียงห้วนๆ คือฟังปุ๊บรู้เลยว่าโกรธแล้ว
ผู้ประกาศข่าวน้องใหม่ก็ตกใจ พร้อมกับพูดแต่ ごめんなさい ชินโกซังเห็นแบบนี้ก็ยิ่งด่าต่อ สุดท้ายอ่านได้ไม่กี่คำถาม(ที่ทีมงานเตรียมไว้ให้แบบผิดๆ) ก็ร้องไห้เลย
แต่ผู้ประกาศข่าวประสบการณ์สูงเขาจะหัวเราะนิดหน่อย แล้วขอโทษชินโกซัง พร้อมกับบอกว่าทีมงานเขียนมาให้ผิดนะ ไม่ใช่เขาอ่านผิด(เทคนิคโทษคนอื่นจะลดความโกรธของฝ่ายตรงข้ามได้) แม้ชินโกซังจะพยายามรุกไล่ต่อว่า แต่คุณจะมาสัมภาษณ์ผมคุณควรศึกษามาบ้าง(กะจะเอาให้ร้องไห้ให้ได้เหมือนเมื่อกี้อะมั้ง) แต่ผู้ประกาศข่าวประสบการณ์สูงคนนั้นก็พลิกแพลงสถานการณ์จนกลับมาเป็นฝ่ายคุมเกมได้ตลอด เทคนิคหลักๆที่เขาใช้คือ ถ้าไม่ใช่ความผิดตัวเองก็ปัดไป ถ้าเป็นความผิดตัวเองก็รับผิด ถ้าชินโกซังพลาดเปิดช่องโหว่ก็โจมตีตรงนั้น แต่ไม่ไล่ต้อน(เพราะอีกฝ่ายคือซุปเปอร์สตาร์เสียหน้าไม่ได้) เช่น ตอนที่ชินโกซังกำลังด่าเพลินๆ เขาก็โพล่งขึ้นมาว่า เรื่องแค่นี้ทำไม่ต้องจริงจังขนาดนั้นด้วย ทีมงานตกใจหมดแล้ว ด้วยคำพูดทีเล่นทีจริงพร้อมทั้งหัวเราะนิดๆไปด้วย
พอผมดูรายการนี้จบ ผมเข้าใจเลยว่าแม้จะอยู่ในสถานการณ์เดียวกัน แต่ถ้าคนทำเป็นคนละคนกัน ผลที่ได้ก็จะไม่เหมือนกันครับ ซึ่งทักษะพวกนี้เราฝึกได้ ทั้งๆที่ปกติผมเป็นคนไม่ค่อยชอบพูด ไม่ค่อยตลก แต่เวลาทำงานผมก็พูดเยอะได้ หัวเราะได้ตลอดเวลาครับ แถมให้เล่นตลกก็ได้