เช่น เชฟที่เก่งๆก็จะหั่นอาหารชิ้นเท่าเดิมได้ตลอด ทำอาหารออกมาหน้าตาเหมือนเดิมทุกครั้ง รสชาติเดิมทุกครั้ง ส่วนรสชาตินั้นจะเรียกว่าอร่อยหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับคนกิน
คนที่ทำเรื่องธรรมดาๆ ได้ธรรมดาเท่าเดิมทุกครั้งก็นับว่าเป็นคนเก่งได้ครับ
ที่ทำได้นี่เรียกว่าฟลุค หรือเก่งจริง
บางครั้งเมื่อเราเห็นผลงานระดับสุดยอด ไม่ว่าจะเป็นผลงานของคนอื่นหรือผลงานของตัวเราเอง เราก็อาจจะเกิดความสงสัยได้ว่า ผลงานนั้นเกิดจากความฟลุค หรือเกิดจากความเก่งจริงกันแน่
สิ่งที่ผมใช้แยกสองสิ่งนี้ออกจากกันก็คือ ลองทำซ้ำดูครับ ถ้าผลงานอันสุดยอดนั้นเกิดจากความสามารถที่แท้จริงของผู้กระทำ ผลงานนั้นจะสามารถทำซ้ำได้ แม้จะไม่เหมือนเดิมเป๊ะ แต่ก็ดูออกว่าคล้ายๆเดิม ได้ผลงานในระดับใกล้เคียงกับของเดิม แต่ถ้าเป็นความฟลุค เมื่อให้ทำซ้ำ จะไม่สามารถทำซ้ำได้ หรือทำได้ห่างไกลจากระดับของเดิมมาก
ความสามารถอันเกิดจากการเรียนรู้ ฝึกฝนเป็นเวลายาวนาน จะทำให้เราสามารถทำสิ่งที่ใกล้เคียงกับสิ่งที่เรียกว่า "ปาฎิหารย์" หรือ "มหัศจรรย์" ได้ ซึ่งหากดูเพียงครั้งเดียวอาจจะดูออกยากว่าสิ่งที่เรากำลังเห็นนั้น เกิดจากความสามารถที่เรียนรู้และฝึกฝนมายาวนานหรือเกิดจากความฟลุคกันแน่
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เราควรดูเป็นแบบอย่างคือ "ปาฏิหารย์" หรือ "มหัศจรรย์" ที่เกิดจากความสามารถที่แท้จริง เพราะในความเป็นจริงแล้ว ความฟลุคนั้นไม่สามารถเลียนแบบได้ แต่ความสามารถสามารถเลียนแบบได้โดยผ่านการเรียนรู้และฝึกฝนตามอย่างเขา
เหตุผลที่เราควรแยกให้ออกก็เพื่อให้เราไม่หลงทางไปพยายามเลียนแบบคนฟลุคนั่นเองครับ